Zondag 11 mei, Mother's day.

Deze ochtend werd ik wakker gefloten door de ' Tui' of een ' Bell Bird', Willie kon het niet met zichzelf eens worden. In ieder geval was het prettig wakker worden. Nu de dag beginnen met een voortreffelijke douche, een uitmuntend ' cooked breakfast' en dan kijken wat Matthias op het program heeft staan. De ontbijt geuren komen me tegemoed wanneer ik uit de slaapkamer stap, heerlijk. Kom ik de dining binnen, krijg ik een plate voorgeschoteld met hash browns, mushrooms, bacon, sausages, fried eggs, grilled tomatoes and toast. Het geheel wordt afgemaakt met een lekker bakkie thee of koffie naar keuze. Regula nam genoegen met een wat muesli-achtige substantie die zij overgoot met koffie.
Tijdens het ontbijt zaten we gezellig met Willie te kletsen; zijn dochters wonen verspreid over deze aardbol. Een van zijn dochters, Aislinn Ryan, is lange tijd danseres, met een leidende rol, bij Riverdance geweest. Zelf was hij voor zijn pensionering een niet onverdienstelijk hoorn-speler in The New Zealand Symphony Orchestra. Kathleen is een hoge pief op een school in Wellington waar debating hoog in het vaandel staat en als je dat dan allemaal nakijkt op internet dan krijg je " Mrs Kathy Ryan
HOD English, Senior Dean, Teaching subjects: English, Literacy Co-ordinator, Careers in Wellington & Wairarapa, New Zealand. Sommige mensen kunnen gewoon niet rustig stil zitten en genieten denk ik dan. Maar goed, het werd vanzelf tien uur en Matthias stond op de stoep, hij kreeg natuurlijk ook nog een bak koffie en dat gaf mij de gelegenheid om het programma van Matthias een beetje te wijzigen. Ik had er namelijk niet aan gedacht dat de stopkontakten in NZ anders zijn dan in NL. Dat geeft problemen bij het opladen van de apparaten. Dus voor alles moeten we eerst een paar tussenstukjes kopen. Matthias liet ons goed sjouwen, daar in Wellington. Van de ene winkel naar de andere, maar uiteindelijk hadden we ze dan.
Na deze stadswandeling had Matthias nog een wandeling in gedachten voor ons. We gingen naar ' Zealandia'. it is een soort openluchtmuseum van 225 ha, waar men flora en fauna tracht na te bootsen van voor dat de 'ontdekkingsreizigers' New Zealand ontdekten. Machtig interessant en wij hadden aan ene John een prima gids. Er waren nog veel meer mensen die deze plek hadden uitgekozen als familie uitje. In het restaurant was geen plaats meer om je bakje koffie te drinken. Wij bestelden dus maar een coffee-to-go en mochten op een luxe bank wachten tot deze klaar was. Ik zat daar prima, dus toen de koffie kwam bleven we rustig zitten tot we 'm op hadden. Hier had Matthias goed aan gedaan, want in tegenstelling tot de stadswandeling was ik nu nauwelijks moe te krijgen. Allerlei planten die door elkaar groeien maar elkaar toch niet verstikken. Hagedisachtigen, vogels die vrij vliegen maar toch niet vertrekken. Ze zeggen wel eens; om een juist beeld te krijgen moet je er zijn geweest.
Daarna zouden we een kop koffie gaan halen in de rozentuin van ' The Botanic Garden'. Een stadspark van 25 ha, Matthias wist de weg, sterker nog, hij wist iedere weg en we hebben ze allemaal gelopen, sommige wegen vast wel twee keer, ik was kapot want het gaat daar op en neer met hoogte verschil van wel dertig meter. natuurlijk zagen we onderweg wel mooie en prachtige planten maar daar gaat de glans ook wel vanaf als je overweegt dat zelfmoord ook een einde maakt aan deze martelarij. Volgens mij hadden ze dat rozetuintje opgedoekt en waren ze vergeten daar mededelingen naar Matthias over te doen. Plots, volgens mij total per ongeluk en toevallig waren we de juiste weg in geslagen en waren we bij de parkeerplaats gekomen waar Matthias de auto had neergezet. Man, man wat was ik blij dat ik even kon gaan zitten en uitrusten voor we met de volgende en niet het meest onplezierige deel van de dag begonnen, een restaurantje opzoeken.
Ook deze keer had Matthias een leuk restaurantje uitgezocht, midden in Wellington, genaamd ' The Capitol'. Een leuk klein restaurantje wat meer weg had van een bistro. We waren de eersten en mooi op tijd, want binnen een half uur waren alle tafeltjes bezet. Ik koos een lekkere steak uit en een lekkere fles wijn, het was genieten na zo een enerverende dag. Terug op de B&B, was ik binnen de tien minute vertrokken, toen ik eenmaal op mijn bed lag. Morgen naar ' The Farm'.