Een dag van kennismaken.

Ik heb een prima nacht gehad. Het lijkt mij toch wel zeker zo'n twintig jaar geleden dat ik voor het laatst voor half tien ' savonds op bed lag. Hier in Nieuw Zeeland komt het met regelmaat voor en dan kom ik er nog met moeite tegen kwart over zeven uit. Jawel, kwart over zeven want het blijft natuurlijk wel een werkvakantie he.
Dacht ik even lekker een douche te pakken, blijken er al werklui druk bezig te zijn de laatste hand te leggen aan een gloednieuwe badkamer. Die gasten beginnen al om half acht. Dat wordt dus even wassen, ga ik morgen wel douchen.
De familie was al op en de tafel gedekt, we konden gelijk door met het ontbijt. Voordat we met het ontbijt konden beginnen, kwamen Elly en Samuel binnen lopen. Elly is een hulp die haar neef op bezoek heft en beiden zijn nu op de boerderij aan het werk. Om vijf uur staan zij in de ochtendkou al te melken. Daar moest ik even niet aan denken. Na de kennismaking gingen we dan uiteindelijk toch aan het lekkere, zelfgebakken brood, want in de verste omtrek is er geen bakker te bekennen, zelfs in Huntervile niet. Ja wel een fabrieksbroodje bij de winkel bij een benzinepomp, maar dat ligt zo'n tien km verderop. Daar ga je ook niet iedere morgen even een broodje halen. Daarbij komt dat ik zelf gebakken brood erg lekker vind, een beetje Manuka honing, bakkie thee of koffie..., er is niet veel voor nodig om van mij een tevreden man te maken. Na het ontbijt, de tafel afruimen ende vaat in de afwasmachine, jazeker.., die is er ook!! De dieren voeren, het lijkt hier wel de ark van Noach, kippen, pauwen, alpaca's, ezels een konijn en twee cavia's, een kooi met kwartels en parkieten en die moeten iedere ochtend worden nagelopen. En dan zijn er ook nog twee katten. Toen dat achter de rug was gingen we op bezoek bij Bernadette in Marton, oma ging ook mee. Bernadette is een aardige vrouw die haar dagelijkse kost verdient met het verzorgen van mensen met een geestelijke beperking. Wij kunnen haar raadplegen in geval van 'emergency'. Zij woont al bijna 40 jaar in Nieuw Zeeland, dus weet wat en waar we kunnen vinden, mocht er zich een emergency voordoen. Altijd fijn dat je een gezicht weet bij de naam die je hoort, toch hoop ik haar nooit te hoeven bellen of te raadplegen want ik heb het helemaal niet zo op emergencies.Na Bernadette stapten we weer in de Toyota Camry en gingen wat van de omgeving bekijken.en arriveerden zo in Feilding. Feilding is een belangrijk stadje (14.000 inw.) voor de boeren uit de hele Manawatu-Wanganui regio. Daar halen ze hun spullen en kunnen zij hun producten kwijt. Je kunt er ook prima je boodschappen doen en er is een hele rits restaurantjes, maar weinig variatie. Bij de een kan je lunchen op de traditionele engelse manier, bij de ander kan je ook pizza bestellen en bij de volgende voluit dineren. Erika nodigde ons uit om zo'n restaurantje van binnen te bekijken en daar zaten we; de vrouwen aan een bak sla, oma aan een gebakje en ik aan een schaal wedges with sour cream. In NZ is het heel goed koffie drinken, van een 'short black' tot een 'fluffy' en een 'flat white' tot een 'Chai latte', zo vind je koffie maar zelden. Hierna gingen we verder met onze rit door de omgeving. Daar ik zometeen alleen op pad ga met de Camry, vroeg ik Erika of zij een vast tankstation had waar ze de tank vulde. Zij wierp een blik op de benzinemeter en schrok zich rot, nog maar voor twintig km benzine in de tank, vlug terug naar Fielding want stilstaan in nowhereland wil niemand. Hierna vervolgden we onze trip en redden zo door het prachtigste landschap terwijl de weg zich door het landschap slingerde met onoverzichtelijke haarspeldbochten, omhoog en weer naar beneden. Nieuw Zeeland in al haar glorie.
Het werd tijd om weer terug te gaan als we nog bij daglicht de weg terug wilden vinden. Als de schemering eenmaal inzet dan is het binnen een half uur totaal donker. Terug op de Farm namen we nog een Nespresso en gingen snel aan de slag met de maaltijd. De jongste dochter Vera met haar vriend Steve zouden komen kennismaken en aten gelijk een hapje mee. Robert legde wat lamb steaks uit eigen kudde op de grill en weinig later stond de hele maaltijd op de tafel; Aardappels, bloemkool en steak. Wat wil een mens nog meer. De tafel moest even worden afgeruimd maar de vaatwasser deed de rest, toch wel verrekte makkelijk. Lekker natafelen, leuke gesprekken over het wel en wee I New Zealand. Zo krijg je toch een leuk inside beeld over wat deze mensen bezighoudt. De Maori bevolking bestaat uit diverse 'tribes'. Er zijn diverse gangs die elkaar, en de rest van de bevolking, het leven veronaangenamen. Hierdoor ondervindt de gehele Maori de negatieve weerklank en ook zij die hier niets mee van doen hebben, worden er op aangekeken. Het is ook overall hetzelfde. Ook de moeilijkheden waar je als immigrant mee te maken krijgt; de eerste generatie immigrant versus de vierde of vijfde generatie, de stroom uitval, het naar school gaan van jonge kinderen, de sociale en medische voorzieningen.
Maar ook aan deze dag kwam een eind, morgen weer bijtijds op.