Erika en Robert vertekken.

Vandaag is het dan eindelijk zo ver, de familie gaat vertrekken naar Schotland. Hun dochter trouwt daar op het eiland Papa Westray, een eiland met zo'n 90 bewoners. Wanneer je er dan rekening mee houdt dat er ook zo'n 90 mensen bij de bruiloft aanwezig zullen zijn, dan kun je er de drukte en de gemoedstoestand van deze eilandbewoners wel voorstellen.
Erika en Robert waren in ieder geval wel opgewonden. Was alles ingepakt, hebben we echt alles bij ons; paspoort. geld. Er ging in ieder geval een grote koffer mee met alle bruiloftbenodigdheden, waaronder de bruidsjurk. Tegen twee uur vertrokken we dan naar het vliegveld van Palmerston North. New Zealand heeft zo'n 35 luchthavens waarvan er drie international. Het is mogelijk om redelijk goedkoop van Wellington naar bijvoorbeeld Christchurch te vliegen, voor $100 (dat is ongeveer 65 euro) ben je heen en terug.
Onderweg kwamen natuurlijk nog allerlei vragen en handleidingen aan de orde. Oh Jan, zou jij de post uit de brievenbus willen halen. Voor het platteland hebben ze wel een ingenieus systeem voor de post; wanneer je een brief wil posten hoef je niet naar het postkantoor, nee, dan zit er aan de brievenbus een soort vlaggetje. Ligt er nou post in de brievenbus die weg moet dan zet je dat vlaggetje overeind en zo weet de 'postcollector' dat er wat mee te nemen is.
Ik moest maar gaan tanken in Hunterville want daar kon ik dan via een account tanken. Op dat account krijgt Robert een percentage korting vanwege zijn melkbedrijf. Het was prima weer en we hadden prachtig uitzicht op de bergen van Tongariro National Park. Mt. Ruapehu behoort tot een van de meest aktieve vulkanen van de wereld en is de grootste aktieve vulkaan van New Zealand. Het is het hoogste punt van het Noordelijk Eiland en vormt samen met de belangrijkste bergtoppen: Tahurangi (2,797 m), Te Heuheu (2,755 m) and Paretetaitonga (2,751 m) de totale vulkaan.(zie foto die ik gejat heb, van het internet)
We kwamen door Buls en Sanson. In Sanson ligt een militair vliegveld vlak langs de State Highway 3.
bij het Palmerston North Airport aangekomen, was het een kwestie van uitladen en afscheid nemen. Zij vertrokken naar de check-in en ik vertrok richting State Highway 54 naar Feilding. Een w3eg die ik nog niet gereden had, even kijken wat daar te zien was. Behalve waanzinnig mooi landschap niets uitzinnigs. Dus ik reed genietend in 'mijn' zescilinder Camry, heerlijk cruisend terug naar 'TheFarm'. Nu zijn we echt op ons zelf aangewezen.