De routine begint er al langzaam in te sluipen

Het is alweer donderdag, nog twee dagen onder supervisie van Erika en Robert. Dat wil zeggen, deze zijn nog aanwezig op het terrein, maar ieder voor zich druk bezig met alles voor elkaar maken zodat er met een gerust hart naar Schotland vertrokken kan worden. Erika is druk bezig met de 'wedding gown' die zij helemaal zelf heeft ontworpen, de stoffen zelf heeft bedrukt, er allerlei snuisterijtjes, kraaltjes, kant en andere benodigdheden bijelkaar verzameld en in de jurk heeft verwerkt. Robert heeft een 'farmmanager' in dienst. Dat is een beroep en op de meeste farms loopt er zo'n persoon. Deze manager heet Elly en zij wordt door Robert van de meeste, lopende zaken op de hoogte gesteld. De periode dat Robert naar Schotland is, heeft Elly een neef op bezoek (Samuel) die haar komt helpen. Het boerenleven begint rond half zes in de ochtend, jawel, met melken. Daar is Elly dan zo rond acht uur mee klaar, waarna zij binnenkomt en een boterham en een bak koffie naar binnen werkt. Daarna gaat het werk gewoon door. Het land bestaat uit 'paddocks' en het vee wordt iedere ochtend verplaatst van de ene naar de andere paddock zodat de weiden steeds een rustperiode krijgen. Robert moet allerlei belangrijke leveranciers en het bedrijf dat om de avond de melk komt ophalen laten weten dat hij voorlopig niet aanwezig is en dat Elly zijn zaken nu waarneemt. Goed, terwijl deze bedrijvigheid zo zijn gang gaat hebben wij onze eigen bezigheden. Granny wordt rond acht uur gewekt, daar is Regula dan mee bezig, haar medicatie en ontbijtje klaarzetten. Ondertussen ben ik dan bezig met de dieren. Als Granny klaar is met haar ontbijt dan is het haar taak om de bejaarde kippen te voeren. Er zitten een haan en oude kip die geen eieren meer produceert, apart in een ren, want Erika kan het niet over haar hart krijgen om daar een lekkere kippensoep van te koken. Zo heeft Granny in ieder geval een verplicht loopje, want die dieren laten verhongeren dat kan natuurlijk niet.
Terwijl dat zo loopt is Regula alweer bezig met het middagmaal en het resultaat wordt steeds opnieuw uitbundig geroemd. Ondertussen heb ik al een paar dagen ruzie met mijn laptop. Hij verrekt gewoon categorisch iedere medewerking. Wat ik ook prober en zelfs wanneer ik goed bedoelde raad uit Nederland opvolg; dat klere ding denkt, bekijk jij het 's effe lekker. Wat ben ik nu blij met mijn tabletje. Dankzij mijn tabletje kan ik gewoon rustig blijven en skypen met de familie in NL en CH.
Na het middagmaal gaat Granny even rusten. Dan hebben wij een uurtje of twee a drie vrij, dat is afhankelijk van hoe laat we zijn gaan eten en rond een uur of vier wordt Granny weer gewekt met een bakje thee. Allemaal erg interessant maar zo gaan de komende dagen er voor ons uitzien. Er lopen hier ook nog twee katten. Een oudere kat met de naam Moritz. En een katje van een maand of vier. Een jong van een wilde kat die hier heeft rond gehangen. Zij heeft in één van de schuren een nestje van drie geworpen en is er daarna vandoor gegaan. Toen het nestje werd gevonden was één kitten al dood, een tweede overleefde het ook niet en deze doerak domineert de hele boerderij. De oude kat heeft bijna geen rustig ogenblik in huis, dus verstopt zij zich regelmatig ergens buiten. Iedere ochtend loopt Erika met die kleine op de arm het ontbijt klaar te maken en zou graag willen dat wij deze rituele handelswijze gingen volgen..., we zullen zien.
Hoewel het hier winter is en het 's nachts redelijk kan vriezen(-4) is er geen central verwarming. Er is een houtkachel die voor de verlangde temperatuur moet zorgen, dat betekent dus houthakken. Als ik dan toch nog tijd over heb, heb ik mij voorgenomen om gaas te bevestigen op de houten vlonders rond het huis. Ik heb al een start gemaakt, zodra de weerselementen mij een beetje gunstig gezind zijn ga ik weer verder.
We zijn nu een paar keer mee geweest om boodschappen te doen, meestal was het in Marton. Daar zijn twee supermarkten, denk aan Supercoop of Plus, met de naam Countdown en New World. Daar gaan wij hoofdzakelijk ook de ingrediënten voor ons levensonderhoud vandaan halen.
Vanmiddag zijn we bij de workshop wezen kijken waar Erika de trouwjurk inelkaar heeft gezet, het is gewoon een huis(je) verderop op het terrein. een werkplaats waar menig couturier jaloers op zou kunnen zijn. Veel verstand heb ik er niet van maar ik heb er zoveel wel van begrepen dat er geen apparaat ontbrak; een system om patronen te maken, print tafels, paspoppen en..., weet ik veel hoe dat allemaal heet. Toch vind ik zulke dingen wel leuk om te zien, het geeft de veelzijdigheid van een person weer. Daarna weer snel terug want de avondmaaltijd komt niet vanzelf op tafel te staan. En zo is er alweer een dag voorbij.