Dubai -Sydney

Na 5456km vliegen landden we in Dubai Airport. Het was 12 uur midden in de nacht en buiten was het 27 C. Je zal daar toch maar overdag moeten rondlopen. Terwijl wij achter de meute aan, het gangpad uit dribbelden, sprak een vrouw ons aan. Ze had ons Nederlands horen praten en vroeg zich af of wij ook naar Brisbane gingen. Jawel, zei ik, en haar gezicht klaarde op, uiteindelijk gaan wij daar wel naartoe maar dat is pas op de terugweg. Haar gezicht nam weer de bezorgde blik aan van voor ze deze gegevens kreeg. Oh, da's jammer zei, ze legde uit dat zij op weg was naar haar dochter in Brisbane, die daar een half jaar stage had gelopen en nu ging zij haar bezoeken zodat zij daar samen nog wat dingen gingen bezoeken en uiteindelijk samen weer teug gingen naar Nederland.Nu wist zij niet bij welke Gate zij wezen moest want dat stond niet op de boardingcard. Sommige mensen leggen in een oogwenk hun hele ziel en zaligheid bloot. Ik stelde haar gerust en zei dat de geheimenissen rondom de Gate vanwaar zij zou vertrekken, zouden worden onthuld voordat het vliegtuig zou vertrekken. Zij keek mij met een blik in haar ogen aan alsof zij wilde zeggen, man, jij bent niet goed wijs en was plotseling verdwenen, opgegaan in de massa mensen die richting pascontrole en Transit werden gedirigeerd.
Wij wisten ook niet waar we moesten wezen maar hadden ruim 10 uur om dat uit te vinden. Eerst maar eens genieten van alles wat er op zo'n vlieghaven rondloopt. Allerlei klederdrachten waar de aanhangers van de PVV niet blij van worden in ieder geval. Fantastisch om dat allemaal te aanschouwen; vrouwen in zwarte boerka's naast mannen in min of meer westerse kleding. Mannen in witte jurken tot op hun knieen met een witte wijde broek daaronder, al dan niet met een volle baard of vlasbaardje, en een wit mutsje op of een Gadaffi sjaal kunstig om het hoofd gedrapeerd. Jonge moeders in zwarte doeken gewikkeld met henna tekeningen op hun handen en sommigen zelfs doorlopend naar hun armen, die zich bezighielden om hun kinderen enigszins in toom te houden, terwijl pa druk is met zijn Samsung G5. Ik mag daar graag rondlopen en kijken. Ondertussen volgden wij de transitpijlen en uiteindelijk kwamen we bij het volgende checkpoint. Alle losse spullen in een bakkie, your belt too sir! Ja, ook uw jas en vest, leg alles maar in het bakkie. Het was prachtig, deze ambtenaren zaten ook volop in de doeken, behalve de mannen, die stonden daar in uniform. Het was een drukte van belang. Na de check bakkie oppakken en verderop in razende vaart het bakkie weer leeghalen want anders houd je de boel op. Zo werden de passagiers van diverse, tegelijkertijd aangekomen vliegtuigen de controle door gejaagd, waardoor je nauwelijks tijd had om de spullen weer in je zakken te proppen en de riem weer om te doen. Maken dat je daar weg komt, ik vond dat belangrijk maar klaarblijkelijk, dat vonden de ambtenaren ook. We gingen een roltrap om hoog en kwamen letterlijk in een heel nieuwe wereld; allemaal luxe winkeltjes met dure merkzaken en uitnodigingen om toch vooral mee te doen met een loterij waar auto's mee te winnen waren zoals Mercedes, Audi en McLaren. Eerst maar eens kijken wat de wisselkoers is, zodat we een bakkie koffie kunnen kopen. Geen wisselkantoortje te vinden, dan maar kijken wat bekende spullen kosten, wellicht brengt dat wat verduidelijking. Kijk, losse appels te koop; 6 AED. Dat maakt helemaal niets duidelijk. Tussen alle clientèle met jurken, doeken en sluiers lopen allemaal Aziatische meisjes in de bediening, schoonmaak en achter de info counter. Daar maar eens vragen wat de koers is, in haar beste gebroken Engels met Aziatische tongval wist zij mij duidelijk te maken dat 1 AED = € 0,20. Dus een losse appel kun je krijgen voor € 1,20 en twee Starbuck koffie is 35AED. Het kost je een paar centen maar dan heb je ook wat, dachten we en aan een bakkie koffie waren we echt toe. Ondertussen waren we darr al weer zo,n vier uur. Eens vragen of het al bekend is waar we moeten zijn voor Sydney.Ik wil mijn paspoort en boardingcard pakken, die heeft zij nodig voor de gegevens, kan ik mijn paspoort niet vinden. Ik zoek en de warmte kruipt langs mijn benen omhoog..., waar is toch dat verrekte paspoort. Ik ga zitten, denk na, waar had je 'm voor het laatst? Ik doorzoek nogmaals de handbagage terwijl nu het zweet mij uitbreekt en krijg een ingeving. Regula zei ik, blijf hier zitten, ben zo terug. Ik ga op weg naar de checkpoint waar ze mij doorheen hebben gejaagd, daar moet ik 'm hebben laten liggen. Het was er uitgestorven maar enkele geüniformeerde mannen waren er nog en de vrouwelijke ambtenaren zaten bijeen in een hoek. De man in uniform gebaard mij terug te gaan, ik was verkeerd. No, I lost my passport and boardingcard sir, and I wonder, did anyone find it? Nietszeggend wees hij naar een hoek waar achter een bureautje een 'lady in black' zat. Dat was waarschijnlijk het bureau gevonden voorwerpen. De vrouw had mijn relaas al gehoord en glimlachend schoof zij een lade open en terwijl zij zat te geinen met een collega, pakte zij mijn paspoort, opende het en 'bestudeerde' aandachtig of mijn hoofd wel het zelfde hoofd was wat op de foto in mijn paspoort zat. lachend overhandigde zij mijn paspoort en terwijl ik opgelucht de roltrap weer nam zaten zij en haar collega nog even na te geinen. ik kon gelukkig mijn reis vervolgen, wat was dat schrikken zeg. Het zelfde vriendelijke meisje legde ons uit dat het nog te vroeg was voor enig uitsluitsel wat betreft Gate number. Wij moesten ons melden bij Gate A7, daar zouden wij een voucher krijgen.
Geen idee wat zij daar mee bedoelde of wat ons nu weer boven het hoofd hing gingen wij op zoek naar Gate A7. Daar aangekomen zagen wij een hostess van Emirates achter een counter zitten. Daar vroegen wij hetzelfde, ook zij was van mening dat het voor enig uitsluitsel w.b. de Gate te vroeg was, maar wij kregen een voucher en daarmee konden wij naar hartenlust ons tegoed doen in een restaurant naar keuze. Was dat gratis? Jazeker, omdat u langer dan 4 uur moet wachten op uw volgende vlucht. Kijk, we blijven Nederlanders, gratis kan nooit verkeerd zijn dus wij op zoek naar een aanbevolen etablissement met de naam "Mezzanine". Daar aangekomen troffen wij een Thai, Aziatisch en European buffet aan waar we flink te keer konden gaan.
Tegen 7 uur in de ochtend gingen we nog maar eens vragen aan de vriendelijke hostess van Emirates of zij wilde kijken of het al bekend was waar wij moesten zijn voor Sydney. Dat bleek bij Gate B13 te zijn; that direction, take a train. Daar aangekomen werd onze handbagage nogmaals voor de vorm doorzocht. Wij werden zelf niet gefouilleerd, dus we konden van alles bij ons hebben, maar uiteindelijk werd het dan 10 uur en konden we aan onze reis naar Sydey beginnen. 12.556 km.